Persberichten zijn berichten aan de pers. Ze maken deel uit van de Public Relations-mix van organisaties of bedrijven. In plaats van te wachten tot de media naar het bedrijf of de organisatie komen, stuurt de communicatieverantwoordelijke zelf zijn nieuws naar de media in de vorm van een korte tekst.
Net als een sollicitatiebrief of een gebruikershandleiding is een persbericht een functionele tekstsoort. Essentieel is dat er nog een journalist of redacteur optreedt als tussenschakel. De voorlichter heeft dus twee doelgroepen voor ogen: het bredere publiek (indirect), maar ook journalisten (direct). Persberichten bevinden zich namelijk in een soort tussenstadium: enkel als de media ze oppikken, kan het nieuws dat ze bevatten een breder publiek bereiken.
Merk op dat persberichten niet enkel naar geschreven media maar ook naar radio en tv worden gestuurd, soms zelfs vergezeld van beeld- of klankmateriaal ('soundbites'). Veel persberichten verschijnen uiteraard ook op het internet. In zekere zin vervalt in dat geval de rol van de media als selectieve en kritische tussenpersoon. Om een groot publiek te bereiken blijft het gebruik van persberichten en de klassieke media niettemin onontbeerlijk. Ook als persberichten online staan, blijft het strategisch gezien vaak interessanter om ze toch ook door te mailen naar een lijst van geadresseerden, bijvoorbeeld via een persabonnement.
Niet enkel bedrijven, ook een hele waaier organisaties en instanties sturen persberichten naar de media: overheidsinstellingen, vakbonden, scholen en universiteiten, ngo's, belangengroepen, liefdadigheidsorganisaties, sportclubs, kunstgalerijen, de koninklijke familie en ga zo maar door. Iedereen kan een persbericht sturen, ook individuen.
