Crisiscommunicatie

Bij een crisis zijn er vaak heel wat verschillende betrokken partijen (Stamsnijder 2002: 7-12):

Extern

• De consument of het publiek dat een geschiedenis met schuldigen construeert.
• De media die altijd geďnteresseerd zijn in wat niet goed gaat, in een verhaal met dramatisch effect, en die bijvoorbeeld graag slachtoffers opvoeren.
• Slachtoffers die elkaar gaan opzoeken en zich soms ook organiseren tot actiegroepen.
• Beursanalisten en aandeelhouders die invloed hebben bij beursgenoteerde bedrijven.
• Actiegroepen die volwaardige gesprekspartner zijn geworden.
• Andere spelers in de sector die zich al dan niet solidair opstellen.

Intern

• De directeur (CEO) die de reactie van het bedrijf moet uitdragen, omdat de ogen van de consument en de media alijd gericht zijn op de hoogst verantwoordelijke.
• De financieel bestuurder die ook een risicomanager is, en die communiceert met de financiële wereld, zeker bij een beursgang, acquisitie of fusie.
• Het crisisteam dat samengesteld wordt bij grote rampen, en waarbinnen de woordvoerder een belangrijke rol heeft.
• De afdeling communicatie die moet zorgen voor de nodige infrastructuur en organisatie om de communicatie te stroomlijnen.
• Juristen die de wettelijke implicaties van de problemen en de getroffen maatregelen afwegen.
• Medewerkers en personeel die als het goed is tijdens de crisis een front vormen en mee voor een oplossing zorgen, maar die ook een crisis kunnen veroorzaken of verergeren wanneer ze fouten maken of de signalen van een mogelijke crisis negeren.